Gandalf and The Hobbit in Afrika

Jullie zullen wel gedacht hebben: “zijn ze opgegeten door een leeuw of vertrapt door een olifant?” MAAR NEE, we hebben het gewoon heel erg druk gehad! Dussss, be prepared, want er komt nogal een verhaal aan.
Het begon allemaal 2 weken geleden in de bus naar Hogsback. Backstreet boys, biertjes en een bus vol vrouwen zorgde ervoor dat het erg gezellig was en dat er veel plaspauzes gehouden werden. Vooral handig dat Valerie een jumpsuit aan doet, zodat ze met alleen aan- en uitkleden al 3 uur zoet is.

Eenmaal aangekomen in Hogsback hebben we genoten van ons fantastische, Efteling/Lord Of The Rings aanvoelende hostel. Overal brandden lampjes, er was een groot kampvuur op de binnenplaats en de medewerkers leken een beetje op hobbits. We hebben hier een hele gezellige avond gehad met spelletjes en drankjes, maaaar vroeg naar bed want de volgende dag zouden we het zwaar krijgen.

Want! Om 08:30 vertrokken wij naar het mountainbiken. Lekker tuffen op het fietsje dachten wij. And again, we were wrong. Na wat serieus gestuntel waren we dan eindelijk op weg. Alles ging zeer voorspoedig, totdat Marije haar eigen versnellingen eruit trapte. Lucky bastard dat ze is mocht ze daarna op de extreem professionele fiets van de gids. Even daarna gleed Valerie uit over een steen, wat ondanks de pijn heel erg grappig was om te zien. Hier zagen we ook de waterval waar we die middag vanaf zouden abseilen. Na heel wat prachtige kiekjes, uitzichten, lunch en watervallen verder waren we na 5 uur (!!!) mountainbiken weer terug bij ons hostel. Compleet vermoeid en hongerig gingen we met ons lunchpakketje de bus weer in om weer bij de waterval te komen (Madonna & Child Waterfall). Deze keer mochten we wat verder over het randje loeren, maar we moesten eerst wachten tot een paar anderen naar beneden waren gegaan. Eindelijk maar toch was Valerie aan de beurt. Zonder angst of enig besef van de hoogte sprong ons hobbitje zonder problemen van de waterval af. Uiteraard wel vastgeklikt aan een hoop touwen en zekeringen, zodat ze niet echt viel. Marije daarentegen ging als allerlaatse. Ze had dus 9 piepende kuikentjes voor zich aan laten gaan, en zat zelf een beetje te trillen op het rotsje bovenaan. En te verbranden, want de zon scheen. Maar toen, met knikkende knietjes en klotsende oksels mocht Gandalf dan ook eindelijk. En toen ze over the edge was, was het allemaal prima en ging ze als een trein. Maar helaas, geen tijd om te genieten, want we moesten gelijk weer een pittige wandeling naar boven maken om bij de bus te komen (want alles wat naar beneden gaat, moet uiteindelijk ook weer... precies. Omhoog).

Volledig bezweet en vol met adrenaline zijn we in het zwembad gedoken, waar we erachter zijn gekomen wat er allemaal mis is gegaan tijdens het mountainbiken. Blaren, blauwe plekken.. alles werd geanalyseerd. Helaas was 1 blauwe plek vergeten omdat Marije had verzwegen dat ze een debiel is. Met een enorme blauwe plek op haar bil, en rode wangetjes van schaamte vertelde ze dat haar zadel de oorzaak was van deze blauwe plek. “Ik wilde lopen maar m’n fiets ging nog te snel, dus toen botste hij vol tegen m’n bil aan”. Daarna zijn we nog even in HET bad van Hogsback gaan liggen waar het water smerig is, maar het uitzicht fantastisch!

’s Avonds zijn we heerlijk uit eten gegaan bij The Edge, waar we intens hebben genoten van een romantisch momentje sterren kijken. We waren er niet eens van op de hoogte dat er zoveel sterren bestonden. Daarna doorgereden naar ons nieuwe hostel, waar we in een soort hobbithuisje sliepen. Valerie ging helemaal los met haar allergien, met een dak van stro en een omgeving vol dieren. Zondagochtend gingen we “gezellig” traditioneel brood bakken. Eerst op pad om takken te verzamelen om die vervolgens op ons hoofd mee terug te slepen in de brandende Afrikaanse zon. Toen zaten we allemaal in het klein beetje schaduw dat er aanwezig was en konden niet wachten tot ons brood klaar was, aangezien we hadden ontbeten met een gek, maar toch semi-lekker papje. Maaaaar, het was het wachten waard want we hebben heel erg lekker geluncht met ons eigen brood (en kaas!). Hierna zijn we weer richting Port Alfred gegaan, waar we allemaal heerlijk in slaap zijn gesukkeld.