Peppi & Kokki in Afrika
Door: Valerie & Marije
Blijf op de hoogte en volg Valerie en Marije
18 Mei 2015 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Sinds zaterdag 2 mei zijn wij weer terug in kamer nummer 17 in Port Alfred. Na een klein dipje en een hoop slaap tekort begon school weer. Valerie heeft zo mogelijk nog minder les dan vorige module, maar is wel druk bezig met het organiseren van haar event. Marije gaat lekker door in haar oude ritme, maar gelukkig wel met een nieuwe klas en nieuwe stof. De eerste week hebben we flink bijgekletst met iedereen en wat drankjes gedaan in onze vertrouwde kroeg.
Op vrijdag was het dan eindelijk zover: Marije haar ouders waren gearriveerd! Lekker kletsen, uit eten en naar Port Elizabeth om de megacamper om te ruilen voor een “normale” auto, wat vervolgens een grote zwarte bodyguardauto werd, waardoor wij ons achterin als de koningin voelden. Op zondag zijn we met Wouter en Valerie naar Kwantu gereden voor weer een wilde safari.
Nog geen 3 minuten in het park en Valerie zegt heel kalm: “Goh, dit vind ik nou echt een meertje voor een nijlpaard.” En verdomd, we rijden de bocht om en daar staat ie. Nieuw op ons lijstje en helemaal in actie waren we dit grote lelijke mormel aan het bewonderen. Nog geen 5 seconden later spotten we in de verte een giraffe, waar onze gids zonder problemen naartoe ging sjeezen. Onderweg hebben we toevallig nog wat leeuwinnen en welpjes gezien, waar we bijna overheen reden omdat onze gids ons het allerbeste zicht gunde. Na even genoten te hebben van deze prachtige dieren gingen we doorracen naar de giraffe. Helaas stond deze tussen de bosjes, maar dat maakte voor onze gids niet uit. HOPPA, over de struiken en planten heen zodat we uiteindelijk op nog maar 4 meter afstand waren. Wauw, we waren intens aan het genieten en nog maar 10 minuutjes in het park!
We reden verder en op een gegeven moment ziet onze ervaringsdeskundige Marije een dikke drol liggen en roept vol overtuiging: “VERSE POEP!”. En ja hoor, een paar meter verderop staat een groepje olifanten van de bomen te snoepen. Een aantal kiekjes en “oooh” en “aaaah” verder reden we door. Tussendoor zagen we een hoop hertachtigen en zebra’s maar de grote en gevaarlijke dieren bleven weg.Totdat Anita ineens 2 paar oortjes zag en schreeuwde dat ze een neushoorn zag. Ondertussen hadden we onze gids een beetje leren kennen, dus zoals verwacht stonden we er binnen no time naast. Dit vond de neushoorn niet zo leuk dus die kwam vlak naast onze auto staan. Hadden we onze hand uitgestoken, dan hadden we ‘m aan kunnen raken. Toen de motor van de auto weer aanging had Marije zich al verstopt onder haar luipaarddekentje omdat de neushoorn wat schijnbewegingen ging maken alsof hij wilde aanvallen. Achteraf bleek hij gewoon blind te zijn, dus hij reageert sterk op geluid. “This is a naughty rhino” zei onze gids, dus we hoefden ons geen zorgen te maken. Daarna reden we zo’n beetje terug en zagen we bij de zonsondergang nog 3 mooie giraffen staan, wat prachtige beelden opleverde. Daarna reden we nog even terug naar de leeuwen, die nog steeds lagen te slapen in het donker. Helaas, want we hoopten op meer leven bij de leeuwen. Na nog wat actie in het donker van de hertjes waren we weer terug bij de ingang, en waren we allemaal nog steeds aan het nagenieten van de prachtsafari. De hele weg terug hebben we het er nog over gehad hoeveel geluk we hadden gehad en dat we zo genoten hadden. Helaas gingen paps en mams er dinsdag weer vandoor, waarna wij weer serieus verder gingen met school.
Op woensdagavond was er een hele gezellige Tapasavond in Botmill. Iedereen had heerlijke hapjes gemaakt, de keuken was versierd en het hele huis (jawel, alle 50 bewoners) was aanwezig. Hartstikke gezellig en afgesloten met een avondje in de kroeg!
Afgelopen vrijdag hadden een paar jongens een volleybaltoernooi georganiseerd. Samen met een paar meiden uit ons huis hadden we een team opgesteld en omdat we verder niet echt iets gemeen hadden hebben we onszelf maar “Team Boobies” genoemd. Dit tot groot genoegen van de mannen. Helaas had de volleybalervaring totaal geen zin tijdens de wedstrijden, want er is geen enkel punt gescoord. Klein detail, na elk gemist punt kregen we een shotje wijn dus het werd steeds minder leuk. Toet toet, boing boing, Peppi en Kokki, surprise surprise: Valerie en Marije zijn weer gewond geraakt. Valerie haar teennagel vloog bijna van haar voet en Marije viel weer terug in haar oude volleybalgewoonte: duim gekneusd. Jut en Jul samen naar de EHBO, voeten in de wasbak om alles schoon te spoelen en vervolgens lachen tot we erbij neer vielen omdat het toch wel weer typisch is.
’s Avonds was er nog een feestje, dus na een heerlijke pizza als beloning voor het proberen, liepen we naar de “disco”. Ze hadden zand op de vloer gegooid en het thema was wit en goud. Heel erg leuk en een gezellige afsluiter van een sportieve middag!
Zaterdag hebben we niet bizar veel uitgevoerd, waardoor we ons gisteren een beetje verplicht voelden om nog actie te ondernemen en dus hebben we onze hele kamer maar opgeruimd en kleren die we toch niet aantrekken in onze ‘weggeefzak’ gedaan. Verder hebben we heel wat Disneyfilms bekeken afgelopen week en gisteravond hebben we nog genoten van een lekkere barbecue.
Vandaag hoopten we op een stranddagje, omdat alle telefoons 30 graden aangaven. Maar helaas, op dit moment zitten we nog gewoon in lange broek deze blog te typen. Misschien maar goed ook, want we werden vast gemist
Voor nu hebben we geen nieuws meer, maar we zullen proberen om iets vaker een update online te gooien. In week 6 (tweede week van juni) gaan de events die door Event Management (Valerie en co.) georganiseerd worden plaatsvinden, dus dan hebben we vast weer een hoop spectaculaire nieuwtjes. Vandaag gaan we wachten tot de zon schijnt.
Heel veel liefs en tot snel (denken we)
Val & Mar
-
18 Mei 2015 - 22:01
Opa En Oma De Vries:
Lieve Val en Mar,
Zo zit je weken af te wachten,en dan ineens een dikke mail en dit reisverslag.
Nu zijn we weer helemaal op de hoogte van jullie avonturen en veel en lekker eten en drinken.
Kunnen jullie dit nog wel 6 weken uithouden?
Groeten en een dikke knuffel van
opa en oma -
20 Mei 2015 - 12:51
Inge Bakker:
Lieve Marije,
Wat jammer dat we je daar niet in levende lijve hebben kunnen zien. Gelukkig zijn Anne en Anita direct die week al bij ons geweest om de foto's te laten zien. Zag er goed uit! Wat wij tot 4 mei hebben gezien van Zuid-Afrika was geweldig. Wat een prachtig land.
We zien je vast weer in Delfzijl.
Liefs Mark en Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley