Timon en Pumba in Afrika

Guttegut, wat hebben we weer een spannende week achter de rug.
Tijdens een heerlijke avond eten in Guido’s hebben we besloten wat we in onze vakantie gaan doen. Samen met Benni, Jaap, Wouter en Daphne vliegen wij halverwege april richting Kaapstad. Valerie gaat dan lekker verder chillen met Erik. Marije reist daarna met de rest van de groep verder om vervolgens via de Garden Route weer in Port Alfred uit te komen.

De rest van de week was een beetje school, een beetje strand, een ontzettend goed gelukte braai (met dank aan Jyrk & Marije die de megaheuvel op zijn gelopen met een overload aan boodschappen) en heel veel gezelligheid.
De knaller van de week was natuurlijk onze tour naar Addo’s Elephant Park. Met 2 huurauto’s zijn we vrijdagmiddag op pad gegaan richting Orange Elephant Backpackers, waar we dat weekend zouden slapen. Onderweg zijn we nog bijna van de weg gevlogen omdat we daar de eerste olifanten en zebra’s al zagen staan. Verder was Daphne een goede chauffeur en ze had het links rijden al snel onder de knie.

Het voelde net als schoolkamp, met de stapelbedjes, de grote groep en het stiekeme kletsen en keten tot in de late uurtjes. Zo laat was het helemaal niet, maar omdat de wekker de volgende dag om 06:00 weer ging, was het alsnog heftig. Wij konden gelukkig nog even blijven liggen, want wij werden pas om 11:00 uur opgehaald voor onze safari. Althans, dat dachten we. Om 09:00 zijn Valerie en Lian toch even wezen checken bij de receptie wat het plan precies was. Daar bleek dat de gids er al was, en dat we eigenlijk al weg hadden moeten zijn. Met de broeken nog half op de knietjes en de lenzen nog maar net in de ogen zijn we vervolgens met z’n allen naar de receptie gesprint, waar we gewoon weer een half uur op de gids hebben lopen wachten. This is Africa .
Gelukkig mochten we nog een ontbijtje ophalen en toen was onze safari begonnen! We waren pas net in het park en we hadden onze eerste van de big five al gespot: DE BUFFEL! Hele grote, dikke en vooral lelijke beesten. Daarna zagen we Pumba (Warthog). Eerst waren we heel erg onder de indruk van dit beestje, maar we waren er wel klaar mee toen bleek dat ze werkelijk waar bij elk bosje en modderpoel stonden te chillen. Een aantal prachtige vogels, zebra’s en Timon’s later zagen we dan eindelijk nummer 2 van de big five: DE OLIFANT! Niet 1, niet 2, het waren er wel 20. Ze staken de weg over, aten blaadjes en stonden in het water. Het was spanning en sensatie! Vervolgens hoorden we van andere gidsen dat er zuidelijker in het park (weetje: Addo’s elephant park is net zo groot als de helft van Nederland) een leeuw was! Daar wilden we natuurlijk dolgraag naartoe, maar omdat het zo’n eind rijden was en onze safari bijna afgelopen was twijfelde Conrad (onze guide). Gelukkig konden we hem omkopen met lange vingers, chocolate chip cookies en onze onweerstaanbare glimlach en is hij met 80 km/h door het park gesjeesd. EN DAAR WAS IE: the king of the jungle, het babyzebradodende monster, DE LEEUW. Rawr! Lucky bastards dat we zijn had de leeuw net gegeten en zat hij zichzelf rechtop schoon te likken. Een paar minuten was hij knock out gaan liggen en dit schijnen ze ook hele dagen te kunnen doen; een stuk minder opwindend dus.

Na deze prachtige tocht zijn we teruggekeerd naar onze accomodatie. Het barbecuevlees, het hout en de wijn werden gehaald zodat we een avond konden nagenieten van al deze nieuwe indrukken en ervaringen. Nog even poolen en een drankje in the backpackers pub, maar natuurlijk niet al te laat op bed, want de volgende dag waren wij aan de beurt om op de olifant te rijden (wekker op 06:00,we hadden het zwaar). Maar eenmaal wakker was het enthousiasme en de energie weer volop aanwezig. We hebben nog nooit zo’n mooi 7uur ’s ochtends-moment gehad. Met een opkomende zon rijden we de berg op met een uitzicht waar je u tegen zegt. Nog steeds op zoek naar giraffen (want de andere groep hadden die al wel gezien) kwamen we exact op tijd aan bij onze eindbestemming, waar Daphne doodleuk zegt: “Hey ik zie iets bewegen in de bosjes”. Wij dachten dat het een vogeltje, of misschien zelfs de wind was, maar voor we het wisten stond er een joekel van een olifant voor onze neus. Er ontstond lichtelijke paniek in het kleine autootje en de discussie ging vooral over of het slim was om stil te blijven staan of dat we vooral heel snel door moesten rijden. Een paar gilletjes later kwam er gelukkig een olifantenverzorger aan om ons te redden (Stil blijven staan was een “good call” dus we zijn trots).

En daar kwamen ze dan, 3 prachtige, extreem grote olifanten kwamen in alle rust naar ons toegehobbeld. Voor we erop mochten klimmen werd er nog wat poep en plas geloosd (door de olifanten welteverstaan). Lian en Marije klommen onwijs elegant op de voorste olifant die nogal wat knorrende geluidjes maakte. Sanne en Valerie sprongen soepel op de tweede en Daphne mocht op de laatste. Daarna hobbelden we omhoog waar het uitzicht nog prachtiger was dan we hadden verwacht. Er bleek ergens een giraffe rond te huppelen, maar wij waren al zo onder de indruk van de hele ervaring dat we dat even hebben gemist. Na een tochtje van 20 minuten, gingen we weer terug maar Daphne en Marije konden nog een rondje omdat er een olifant “over” was. Toen ze weer terug waren, begon de rest van het avontuur. In de brandende zon , met heel veel honger en gevoelige billen volgden we de olifanten die op commando blaadjes uit de bomen plukten en uit het beekje dronken. Daarna mochten we ze zelf voeren, wat toch wel spannend was omdat we het zelfs echt in de mond van de olifant mochten gooien. De aapjes kwamen ook weer even gluren, maar daar hadden we deze keer niet zoveel last van.
Toen de olifanten uitgegeten waren, was het onze beurt om lekker te smikkelen. Scrambled egg, bacon en toast maakte onze ochtend compleet. Een kopje koffie, een sapje en een aap die van de tent geduwd werd, maakten dit alleen maar beter. Vervolgens hebben we onze tocht richting Port Alfred voortgezet. Het uitzicht was nog even mooi als die ochtend, dus zijn we een aantal keer gestopt voor een paar mooie kiekjes. Een beetje slapen, koekjes eten en giraffen zoeken later waren we het berggebied weer uit en zagen we de eerste struisvogels! Daarna was het helemaal feest, want er stonden in een grote wei drie giraffen op een rij. Iedereen blij en helemaal wild, maar toch ook nog steeds wel heel moe dus lekker snel naar huis.
Na een onvergetelijk weekend was het tijd voor onze gezamenlijke powernap. Na drie uren samen geslapen te hebben, was het al etenstijd. Oeps! Er is heerlijk voor ons gekookt, we hebben nog even gepoold en een biertje gedronken in Ferry’s en zijn daarna gewoon in weer in een diepe slaap gevallen. Want eigenlijk zijn we net als leeuwen en liggen we het liefst de hele dag. Daarom gaan we nu naar het strand. Tot volgende keer lieve kijkbuiskindertjes!

Een hele dikke kus,
Timon & Pumba

p.s. het internet blijft traag, dus foto’s volgen!

p.p.s. deze blog hebben we twee dagen geleden geschreven, maar het internet heeft ons een beetje in de steek gelaten deze dagen.